Габион (гэбион) холӣ, ки аз сангҳои гуногун ва шабакаҳои металлӣ сохта шудааст, як алтернативаи самараноки сохтмони иншоотҳои муҳандисӣ ва ҳифзи муҳити зист мебошад. Габионҳо маҳсусан дар сохти дастгоҳҳои зидди кӯл, роҳи об, калонмавқеъ ва кӯҳнавардӣ истифода мешаванд.
Вазифаи асосии габионҳо, пешгирӣ кардани эрозияи замин мебошад. Вақте ки оби боришот ё чашмаҳо ба самти замин рафтан ва сангҳо бо хакои мизон дохил мешаванд, габионҳо на танҳо заминро муҳофизат мекунанд, балки мизон ва хашокро низ нигоҳ медоранд. Натиҷа, габионҳо ҷавобгӯ ба муҳофизат ва пешгирии заъфҳои замини табиӣ мебошанд.
Габионҳо инчунин нуқтаҳои зебоии табии на танҳо барои муҳити атроф, балки барои тарҳрезии иншоотҳои иловаи табии интиқолкунанда мебошанд. Онҳо метавонанд дар боғҳо, парки кӯҳӣ ва ё кона бо дигар элементҳои зебоии табиӣ пайдо шаванд. Габионҳо, бо дарназар гирифтани маҷмӯи гуногун, метавонанд бо рангҳои мухталиф ороиш дода шаванд, ки ин метавонад зебоии муҳити атрофро хеле баланд кунад.
Беҳтарин хосиятҳои габионҳо қобилияти нигоҳдории бехатарӣ ва зидди заъфҳои табиӣ мебошад. Онҳо пас аз рафтан ба ҳудудҳои марзи муҳити зист бо самаранокии баланд амал мекунанд, инчунин дорад вазифаи зебоии ва муҳофизат кардани заминҳои дигар мебошанд.
Сохтани габионҳо на танҳо як ҳалли самаранок барои муҳити атроф, балки ба воситаи подтамос кардани сангҳои табиӣ, амиқи муҳити атрофамонро ҳифз мекунад. Аз ин рӯ, истифодаи габионҳо дар сохтмони иншоотҳои муҳандисӣ ва ҳифзи муҳити зист иқдоме олие мебошад.